Geloof, hoop, liefde én genezing!
Door: Lydia
Blijf op de hoogte en volg Lydia
21 Juni 2010 | Cambodja, Phnom-Penh
Na een weekeind strand, Franse gasten om je heen, maag-darm problemen en Nederlands voetbal kijken is het nu op de maandag weer tijd voor een nieuwe blog.
Even om een beter beeld te schetsen :-); ik ben afgelopen weekeind met 3 vrouwen een lang weekeind naar het strand vertrokken, waar we een mooi hotel troffen met zwembad én Franse gasten (húh was ik nou in Frankrijk of Cambodja?)
Ik merkte direct dat het erg goed is om ook dit soort uitstapjes te doen, Cambodja is ook zeer zeker gewoon een erg mooi land qua natuur.
Ondanks dat er weer iets vervelends in mijn maag en darmen zat, heb ik erg genoten van de zee, de ontspanning en het grote scherm in een plaatselijke zeilclub waar ik mijn "roots" in de Wereldcup kon aanmoedigen.
(oeps, er waren toevallig die avond veel Japanse aanhangers aanwezig)
We hebben het weekeind wat serieuzer afgesloten met een TukTuk-tour over het eiland, waar we werden geconfronteerd met de kapotte woningen die de Kmer-rouge destijds heeft achtergelaten.
Je kon de kogel-gaten werkelijk nog zien zitten.
Afgelopen weken weer lekker bezig geweest in het veld.
De eerste 15 postcards zijn nu echt verkocht! En de volley bal was door het vele spelen alweer aan vervanging toe.
(goed teken toch)
We merken wel in deze maand dat het soms iets lastiger is om jongeren te vinden voor het Hope-program.
Sommige doen final-exams, en velen zijn aan het werk gezet omdat het natuurlijk de tijd van oogst begint te worden nu het bijna dagelijks regent.
Het is binnen de aids-support groups wel heel bijzonder dat ze allemaal klaar zitten zodra we komen.
Het is echt iets waar de dames naar uit kijken :-D, wat heel goed te begrijpen is natuurlijk.
Iets wat nu wel heel vervelend is voor de mensen die in hutjes leven is de regen die grote plassen vormen.
Het afval-vuil gaat erin drijven, je kunt misschien wel bedenken wat voor lucht dat geeft, en uiteindelijk ook nare virussen ontwikkeld.
De vrijdagen zijn me ook erg dierbaar geworden.
Ik mag dan rondom de kerk mee met pastorale bezoeken, en s 'middags een bijbel verhaal vertellen aan een club kinderen.
Erg leuk was het spel "Twister" die mijn tante me heeft opgestuurd, dat we naderhand hebben gespeeld (zie foto's).
Ik heb het arme gezin wat onder de brug leeft een zak van 50 kilo reist kunnen geven, zodat ze iig een half jaar voorzien zijn van een bordje voedsel.
Het was heel bijzonder om zoiets te mogen doen. Vaak voelde ik de machteloosheid van de verdeeldheid in deze wereld, hoe kun je de mensen nou echt helpen..
Maar met de kleine beetjes kan er langzaam een verandering komen in de vreselijke situaties waarin sommige mensen proberen te leven.
Bij geven hoort ontvangen.
Ik kreeg het prachtige kleine, bruine, baby-meisje in mijn armen, die een vreselijk mooie lach begon te geven. Wat is dat toch geweldig.
Even werd ik onderbroken in mijn contact met de baby omdat de schoonzus van de moeder opeens naast me stond en serieus met me wilde overleggen of ik het kindje niet wilde kopen.. (ja als mensen écht in armoede leven)
Jullie hadden de moeder moeten zien.. zo hulpeloos, maar met een blik in haar ogen naar mij die me heel duidelijk aangaf dat DAT niet is wat ze wilde.
Ik heb de schoonzus proberen uit te leggen dat het niet goed is om zulke gedachtes te hebben. Zeker achter de rug van de moeder om.
Gelukkig is het voor de moeder wel duidelijk wat mijn intentie is om hen steeds te bezoeken, waardoor ze haar kindje rustig in mijn armen kon laten zijn voor dat moment.
Toch voelde het even raar, zo'n situatie.. het was helemaal niet in me opgekomen dat mensen zulke acties van blanke bezoekers verwachten.
Maar wat een respect ben ik trouwens ook gaan voelen voor de mensen die kindjes adopteren.
Het is werkelijk iets wat het leven van een klein mensje zoveel meer toekomst geeft.
Het tweede wat ik tijdens dit bezoek mocht ontvangen was een heel gaaf bericht!
Een tijdje geleden waren we op bezoek bij een zieke vrouw in diezelfde buurt. De vrouw lag al een jaar lang op haar bed, met gewrichtsproblemen, chronisch ontstoken voeten en een hele slechte weerstand.
Ik weet nog dat ik bij het bezoek voor het eerst met een echte overtuiging in mijn hart heb gebeden voor genezing. Ik heb de vrouw vastgehouden, en ook naderhand verteld dat ze wel moet geloven dat God geneest.
Nu hoorde ik dus dat de vrouw een week na ons bezoek is opgestaan van haar bed, en langzaam de oude is geworden!
WAUW, prijs de Heer!
Ik merkte dat het me erg goed deed te horen, zulke berichten geven je weer moed om door te gaan.
God is GOOD!
De vrouw is niet overtuigd christen, het boeddhisme neemt nog wel plaats in haar huis, maar deze genade ervaart ze wel al Gods nabijheid.
De liefde zal overwinnen!
Wauw, nog 6 weken te gaan.
Ik wil aankomende week beginnen met het interviewen van een aantal Hope medewerkers, en hopelijk kunnen we ook wat van de support group filmen.
Ik kan haast niet wachten jullie via deze middelen kennis te laten nemen van wat voor mooi werk hier in Cambodja gebeurd!
Wat ben ik toch dankbaar voordat ik het van dichtbij mag zien.
Tot de volgende blog!
Veel groetjes, van Lydia.
Even ter uiting van de liefde in mijn hart (ja wat kan je iemand vreselijk missen zeg!):
Youri Denis Tommel; I love you!
:-)
Even om een beter beeld te schetsen :-); ik ben afgelopen weekeind met 3 vrouwen een lang weekeind naar het strand vertrokken, waar we een mooi hotel troffen met zwembad én Franse gasten (húh was ik nou in Frankrijk of Cambodja?)
Ik merkte direct dat het erg goed is om ook dit soort uitstapjes te doen, Cambodja is ook zeer zeker gewoon een erg mooi land qua natuur.
Ondanks dat er weer iets vervelends in mijn maag en darmen zat, heb ik erg genoten van de zee, de ontspanning en het grote scherm in een plaatselijke zeilclub waar ik mijn "roots" in de Wereldcup kon aanmoedigen.
(oeps, er waren toevallig die avond veel Japanse aanhangers aanwezig)
We hebben het weekeind wat serieuzer afgesloten met een TukTuk-tour over het eiland, waar we werden geconfronteerd met de kapotte woningen die de Kmer-rouge destijds heeft achtergelaten.
Je kon de kogel-gaten werkelijk nog zien zitten.
Afgelopen weken weer lekker bezig geweest in het veld.
De eerste 15 postcards zijn nu echt verkocht! En de volley bal was door het vele spelen alweer aan vervanging toe.
(goed teken toch)
We merken wel in deze maand dat het soms iets lastiger is om jongeren te vinden voor het Hope-program.
Sommige doen final-exams, en velen zijn aan het werk gezet omdat het natuurlijk de tijd van oogst begint te worden nu het bijna dagelijks regent.
Het is binnen de aids-support groups wel heel bijzonder dat ze allemaal klaar zitten zodra we komen.
Het is echt iets waar de dames naar uit kijken :-D, wat heel goed te begrijpen is natuurlijk.
Iets wat nu wel heel vervelend is voor de mensen die in hutjes leven is de regen die grote plassen vormen.
Het afval-vuil gaat erin drijven, je kunt misschien wel bedenken wat voor lucht dat geeft, en uiteindelijk ook nare virussen ontwikkeld.
De vrijdagen zijn me ook erg dierbaar geworden.
Ik mag dan rondom de kerk mee met pastorale bezoeken, en s 'middags een bijbel verhaal vertellen aan een club kinderen.
Erg leuk was het spel "Twister" die mijn tante me heeft opgestuurd, dat we naderhand hebben gespeeld (zie foto's).
Ik heb het arme gezin wat onder de brug leeft een zak van 50 kilo reist kunnen geven, zodat ze iig een half jaar voorzien zijn van een bordje voedsel.
Het was heel bijzonder om zoiets te mogen doen. Vaak voelde ik de machteloosheid van de verdeeldheid in deze wereld, hoe kun je de mensen nou echt helpen..
Maar met de kleine beetjes kan er langzaam een verandering komen in de vreselijke situaties waarin sommige mensen proberen te leven.
Bij geven hoort ontvangen.
Ik kreeg het prachtige kleine, bruine, baby-meisje in mijn armen, die een vreselijk mooie lach begon te geven. Wat is dat toch geweldig.
Even werd ik onderbroken in mijn contact met de baby omdat de schoonzus van de moeder opeens naast me stond en serieus met me wilde overleggen of ik het kindje niet wilde kopen.. (ja als mensen écht in armoede leven)
Jullie hadden de moeder moeten zien.. zo hulpeloos, maar met een blik in haar ogen naar mij die me heel duidelijk aangaf dat DAT niet is wat ze wilde.
Ik heb de schoonzus proberen uit te leggen dat het niet goed is om zulke gedachtes te hebben. Zeker achter de rug van de moeder om.
Gelukkig is het voor de moeder wel duidelijk wat mijn intentie is om hen steeds te bezoeken, waardoor ze haar kindje rustig in mijn armen kon laten zijn voor dat moment.
Toch voelde het even raar, zo'n situatie.. het was helemaal niet in me opgekomen dat mensen zulke acties van blanke bezoekers verwachten.
Maar wat een respect ben ik trouwens ook gaan voelen voor de mensen die kindjes adopteren.
Het is werkelijk iets wat het leven van een klein mensje zoveel meer toekomst geeft.
Het tweede wat ik tijdens dit bezoek mocht ontvangen was een heel gaaf bericht!
Een tijdje geleden waren we op bezoek bij een zieke vrouw in diezelfde buurt. De vrouw lag al een jaar lang op haar bed, met gewrichtsproblemen, chronisch ontstoken voeten en een hele slechte weerstand.
Ik weet nog dat ik bij het bezoek voor het eerst met een echte overtuiging in mijn hart heb gebeden voor genezing. Ik heb de vrouw vastgehouden, en ook naderhand verteld dat ze wel moet geloven dat God geneest.
Nu hoorde ik dus dat de vrouw een week na ons bezoek is opgestaan van haar bed, en langzaam de oude is geworden!
WAUW, prijs de Heer!
Ik merkte dat het me erg goed deed te horen, zulke berichten geven je weer moed om door te gaan.
God is GOOD!
De vrouw is niet overtuigd christen, het boeddhisme neemt nog wel plaats in haar huis, maar deze genade ervaart ze wel al Gods nabijheid.
De liefde zal overwinnen!
Wauw, nog 6 weken te gaan.
Ik wil aankomende week beginnen met het interviewen van een aantal Hope medewerkers, en hopelijk kunnen we ook wat van de support group filmen.
Ik kan haast niet wachten jullie via deze middelen kennis te laten nemen van wat voor mooi werk hier in Cambodja gebeurd!
Wat ben ik toch dankbaar voordat ik het van dichtbij mag zien.
Tot de volgende blog!
Veel groetjes, van Lydia.
Even ter uiting van de liefde in mijn hart (ja wat kan je iemand vreselijk missen zeg!):
Youri Denis Tommel; I love you!
:-)
-
21 Juni 2010 - 06:07
Mama:
Lieve Lydia,
Ook wij, de thuisblijvers beseffen steeds opnieuw hoe rijk we hier zijn. Omdat we op een ander plekje op de wereld zijn geboren staan wij er zoveel beter voor. Het is goed om ons dat door jouw verhalen nog meer bewust te zijn. Wij hebben daar niets voor hoeven doen, ons wiegje stond in Nederland. Gewoon geluk hebben, maar we hebben daarin wel een opdracht denk ik...
Schokkend is dat, een mens in nood die een kind wil verkopen aan rijke blanke buitenlanders. Ik kan me voorstellen dat je daar van schrikt. Fijn dat je hen met wat eten en kleertjes in ieder geval voor een tijdje kunt helpen. Zo belangrijk, al zijn het maar kleine dingen.
De lach van een kind, het doel wat je in het begin voor ogen had, je krijgt het toch aardig voor elkaar, met verhalen en spelletjes! We genieten mee.
Zet hem op meid, nog even en we zien elkaar weer, en je kunt je lange "knul" weer heerlijk knuffelen!
Liefs en een dikke kus van mama.-X- -
21 Juni 2010 - 07:10
Mama:
Ps: Zojuist je foto's gezien. Dat huis Lyd, bijna niet te geloven! En daar woont die moeder met 6 kinderen?
Die foto van jou met dat donkere kindje ontroerde me enorm!
Liefs -X- -
21 Juni 2010 - 08:18
Rijna Hijwegen:
Lieve Lydia,
Wat een verhalen weer, ik word er stil van en wat mogen/moeten we toch dankbaar zijn dat we in Nederland wonen, toch mopperen we soms nog onvoorstebaar als je jouw verhalen leest. Dat kindje dat door een ander te koop wordt aangeboden, mijn haren gaan recht overeind staan, ik had gisteren Elin het dochtertje van Fabian en Adelina nog in mijn armen, een kindje dat alles heeft en krijgt wat het nodig heeft en dan nu jouw verhaal over deze armoede, het maakt me verdrietig en ook een beetje machteloos, als je terug bent horen we graag van je hoe we deze mensen kunnen steunen bv. door iedere maand een geldbedrag te doneren of zo, door jouw verhalen zijn deze mensen wel heel erg onze naasten geworden. Lieve meid heb het nog goed die laatste 6 weken (Youri telt ook vast al af) en je blijft in ons hart en in onze gebeden, dikke knuffel Rijna en familie. -
21 Juni 2010 - 08:46
Noom:
Hey lied!!
Wat een verhalen weer, wat een prachtige foto van jou met dat mooie meisje!! Ik ga je vanmiddag nog uitgebreid mailen, want ben nu op werk... maar voor nu vast;
Je bent en blijft een topper!! :-)
Dikke trotse zussenkus,
Naomi -
21 Juni 2010 - 20:17
Annelies:
Lief nichtje,
Wat maak je toch veel mee.Wat jij beschrijft is precies zoals het leven in elkaar steekt: nare en mooie ervaringen. Wat fijn dat jij deze vrouwen en kinderen de mooie kant van het leven kan laten zien; zoals God het ooit heeft bedoeld. We bidden voor je. Zet 'm op deze laatste 6 weken! Veel sterkte en liefs van ons allemaal -
22 Juni 2010 - 17:43
Judith:
Lieve Lydia, prachtige foto's en een indrukwekkend verhaal. Wanneer ik het lees, neem je me mee naar jouw wereld daar. De foto van jou met het donkere kindje is inderdaad een bijzondere, jullie hebben samen een mooi intiem contact op die foto. (Ik zou bijna zeggen: het staat je goed, maar daarmee moet je altijd een beetje oppassen). Zijn je maag en darmen al een beetje tot rust gekomen? Houd maar goed in de gaten of er nare parasieten dwarszitten. We tellen hier allemaal af tot je weer gezond en wel terug bent ! Houd je taai de laatste weken en ook wij kijken uit naar brieven van jou! Veel liefs van Judith -
01 Juli 2010 - 14:23
Floris:
Hee Lydiaatje :D,,
Echt ik kan er niet over uit hoe goed jij bezig bent, ik ben enorm trots op je !! Wat vreselijkdat mensen daar echt hun kinderen willen verkopen .. Dat is echt triest ..
Wat heerlijk is het wel dat je even ontspanning had,, dat had je wel even verdiend !!
Nou kind, ga door ! en wees trots op jezelf. Doordat jij daar bent, ben je al een kleine hulp voor de verbetering van de wereld !!
Xx, hvj (L)
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
