Laatste blog!
Door: Lydia
Blijf op de hoogte en volg Lydia
19 Juli 2010 | Cambodja, Phnom-Penh
Vol van alles wat ik nog mag ervaren/ontdekken/leren ook deze laatste periode, schrijf ik mijn laatste blog vanuit Cambodja.
De tijd vliegt, mensen zitten voelbaar in je hart, en het werk blijft elke dag voldoening geven.
Afgelopen week opnieuw echt "ïn" het leven van de Cambodiaan kunnen meedoen door een handje mee te helpen met de meisjes waarmee ik had willen volleyballen, maar geen tijd hadden vanwege het werk voor de familie.
Bloedheet en zwaar was het om alle graanvlassen op te rapen uit het veld en bijeen te brengen voor de volgende fasen die het moet doorgaan om uiteindelijk bruikbare rijstkorrels te zijn.
Rijst is de basis van elke maaltijd, maar het is ook een handels/ruilproduct geworden.
Als men wat rijst heeft, wordt er veel geprobeerd het om te ruilen voor een visje of wat groente.
Ik beleef veel plezier met de kinderen, vooral rond de kerk.
Vanwege de school-pauze die ook hier is, zijn de groepen die we over Jezus vertellen heel groot.
En ze vinden het geweldig interessant! Doodstil tijdens de vertelling, en luidruchtig enthousiast tijdens de activiteiten daarna.
De moeilijke dingen van het leven van deze mensen geven me soms ook een heel machteloos gevoel.. Wat kun je nou direct doen voor een zwangere alleenstaande moeder met haar spastisch gehandicapte zoontje, die hebben moeten verhuizen van slecht naar onvoorstelbaar slechte leefomstandigheden.
Tijdens mijn bezoek aan hen in hun nieuwe onderkomen (praktisch alleen een tafel van 4 bij 2 met een net eromheen) trof ik het altijd lachende kereltje, nu bleek en huilerig aan. Dikke muggenbulten en een verzwakte gezondheid.
De moeder dacht bij haar zus hulp te kunnen vinden, maar zuslief is een boedhist die een zwangere alleenstaande niet "in" huis wil omdat het kwaad zou brengen, dus dan moet ze maar "onder" het huis. Tussen de viezigheid en naast toilet-opvangers.
Nou lekker!
De zwangeren in Nl zouden het zoveelste gezonde/baby-groei bevorderende pilletje kopen bij de Etos, en niet in pas geverfde ruimtes hoeven te komen voor eventuele schadelijke gassen van de verf... Maar zo'n vrouwtje hier zit zonder enige keuze/ander mogelijkheid MIDDENIN de schadelijke, vreselijk ongezonde, ziekmakende zooi.
Gewoon om even het verschil aan te geven.
Het maakt me ondanks alle vreselijk mooie momenten (in ontmoetingen met mensen, in natuur, en gewoon blij met de kleine dingen), af en toe echt even flink emotioneel.
Gelukkig hebben we de gaven van Vader God mogen ontvangen om ons ook voor deze zaken in te zetten. Wij hebben het geld en de mogelijkheden, laten we toch onze naaste niet vergeten.
Hup, breng gewoon eens een bezoekje aan de armere, de weduwen en zieken, ga eens kijken waarmee je hun lasten kunt verlichten.
Zaai je liefde over anderen heen, de oogst zal je verrassen. (nieuwe inzichten geven/gelukkig en vooral dankbaar maken)
Graag noem ik nog wat voorbeden:
- bid voor de seksuele verwardheid van mensen, helaas vind er veel misbruik en ongezonde situaties plaats in heel Cambodja,
- bid voor de hulp-organisaties (het gezin onder de burg is voor 6 maanden opgevangen! God is goed!),
- bid voor bescherming van bacteriële ziektes,
- tot slot zou ik het fijn vinden als u bid voor mijn lich. en emotionele gesteldheid in deze laatste periode, in het bijzonder voor mijn gekneusde voet die het werk niet mag belemmeren.
(joch op brommer is tijdens remmen vóór botsing met mij toch ingebeukt op mijn voet. Geen gemiep verder; heb veel geluk gehad. Maar wil het de laatste werken niet laten belemmeren, is gewoon irritant)
- Dank voor onze mogelijkheden, en voorrecht om er voor anderen te kunnen zijn!
:-D
Het was even kort,
maar als ik straks terug in Nederland van de cultuurshock bekomen ben :-P, vertel ik u graag meer/alles.
Liefs en tot gauw,
van Lydia.
(of Elia, Lydiur en teacher: zo noemen ze me hier, hihi)
De tijd vliegt, mensen zitten voelbaar in je hart, en het werk blijft elke dag voldoening geven.
Afgelopen week opnieuw echt "ïn" het leven van de Cambodiaan kunnen meedoen door een handje mee te helpen met de meisjes waarmee ik had willen volleyballen, maar geen tijd hadden vanwege het werk voor de familie.
Bloedheet en zwaar was het om alle graanvlassen op te rapen uit het veld en bijeen te brengen voor de volgende fasen die het moet doorgaan om uiteindelijk bruikbare rijstkorrels te zijn.
Rijst is de basis van elke maaltijd, maar het is ook een handels/ruilproduct geworden.
Als men wat rijst heeft, wordt er veel geprobeerd het om te ruilen voor een visje of wat groente.
Ik beleef veel plezier met de kinderen, vooral rond de kerk.
Vanwege de school-pauze die ook hier is, zijn de groepen die we over Jezus vertellen heel groot.
En ze vinden het geweldig interessant! Doodstil tijdens de vertelling, en luidruchtig enthousiast tijdens de activiteiten daarna.
De moeilijke dingen van het leven van deze mensen geven me soms ook een heel machteloos gevoel.. Wat kun je nou direct doen voor een zwangere alleenstaande moeder met haar spastisch gehandicapte zoontje, die hebben moeten verhuizen van slecht naar onvoorstelbaar slechte leefomstandigheden.
Tijdens mijn bezoek aan hen in hun nieuwe onderkomen (praktisch alleen een tafel van 4 bij 2 met een net eromheen) trof ik het altijd lachende kereltje, nu bleek en huilerig aan. Dikke muggenbulten en een verzwakte gezondheid.
De moeder dacht bij haar zus hulp te kunnen vinden, maar zuslief is een boedhist die een zwangere alleenstaande niet "in" huis wil omdat het kwaad zou brengen, dus dan moet ze maar "onder" het huis. Tussen de viezigheid en naast toilet-opvangers.
Nou lekker!
De zwangeren in Nl zouden het zoveelste gezonde/baby-groei bevorderende pilletje kopen bij de Etos, en niet in pas geverfde ruimtes hoeven te komen voor eventuele schadelijke gassen van de verf... Maar zo'n vrouwtje hier zit zonder enige keuze/ander mogelijkheid MIDDENIN de schadelijke, vreselijk ongezonde, ziekmakende zooi.
Gewoon om even het verschil aan te geven.
Het maakt me ondanks alle vreselijk mooie momenten (in ontmoetingen met mensen, in natuur, en gewoon blij met de kleine dingen), af en toe echt even flink emotioneel.
Gelukkig hebben we de gaven van Vader God mogen ontvangen om ons ook voor deze zaken in te zetten. Wij hebben het geld en de mogelijkheden, laten we toch onze naaste niet vergeten.
Hup, breng gewoon eens een bezoekje aan de armere, de weduwen en zieken, ga eens kijken waarmee je hun lasten kunt verlichten.
Zaai je liefde over anderen heen, de oogst zal je verrassen. (nieuwe inzichten geven/gelukkig en vooral dankbaar maken)
Graag noem ik nog wat voorbeden:
- bid voor de seksuele verwardheid van mensen, helaas vind er veel misbruik en ongezonde situaties plaats in heel Cambodja,
- bid voor de hulp-organisaties (het gezin onder de burg is voor 6 maanden opgevangen! God is goed!),
- bid voor bescherming van bacteriële ziektes,
- tot slot zou ik het fijn vinden als u bid voor mijn lich. en emotionele gesteldheid in deze laatste periode, in het bijzonder voor mijn gekneusde voet die het werk niet mag belemmeren.
(joch op brommer is tijdens remmen vóór botsing met mij toch ingebeukt op mijn voet. Geen gemiep verder; heb veel geluk gehad. Maar wil het de laatste werken niet laten belemmeren, is gewoon irritant)
- Dank voor onze mogelijkheden, en voorrecht om er voor anderen te kunnen zijn!
:-D
Het was even kort,
maar als ik straks terug in Nederland van de cultuurshock bekomen ben :-P, vertel ik u graag meer/alles.
Liefs en tot gauw,
van Lydia.
(of Elia, Lydiur en teacher: zo noemen ze me hier, hihi)
-
19 Juli 2010 - 06:16
Mama:
Lieve Lydia,
Ik hoop dat het wat beter gaat met je voet en dat je er op kunt lopen. Gelukkig is er niets ergers gebeurd!
Wat fijn dat je nog een blog hebt kunnen maken, deze laatste drukke weken. Met wederom indrukwekkende foto's!
Leuk om Vannak en zijn moeder nog eens op de foto te zien.
Succes nog daar. Ik verlang naar je thuiskomst en streep de dagen op de kalender af! :-)
Dag lief, hou je goed!
Dikke kus! -
19 Juli 2010 - 07:27
Rijna Hijwegen:
Lieve Lydia,
Weet ik toch zomaar even niet wat ik aan je schrijven moet, ik ben gewoon stil van je verhalen, je hebt me de afgelopen weken en ik hoop met mij vele anderen wakker geschud, wat hebben wij het toch goed hier en wat kunnen we toch miepen over niets ik hoop dat ik dat gevoel vast kan houden het heeft mijn geloof ook verdiept en ik dank God nu nog met meer dankbaarheid voor iedere nieuwe dag die ik ontvang. Ik ga straks naar het vakantiebijbeluur en we zullen met de groep voor je bidden dat je deze laatste dagen/weken je opdracht kan blijven vervullen maar we zullen ook vragen om een behouden thuiskomst en dat God wegen in ons zal vinden om het werk in Cambodja door te laten gaan en dat wij ieder op onze eigen manier daar een steentje aan bij mogen dragen. Lieve Lydia nog een gezegende tijd toegewenst sterkte bij het afscheid nemen en een hele vreugdevolle thuiskomst toegewenst. Dikke knuffel Rijna en familie. -
19 Juli 2010 - 07:48
Tante Joke:
Lydia het was bijzonder om een kijkje door jou ogen gezien ,te krijgen over Cambodja.
Wat een enorm verschil!!
Je hebt iets moois gegeven daar , waar de mensen kracht uit kunnen putten .Wens je een goede reis naar huis, -
19 Juli 2010 - 07:56
Naomi:
Hey meid,
Wat een belevenissen weer, wat een goede foto's om te laten zien hoe het daar is!
Heel veel sterkte nog even meid, tot gauw!
Veel liefs, Naomi -
19 Juli 2010 - 18:51
Angela:
Hoi Lydia,
WAt heb je weer indrukwekkend geschreven en die foto's doen de rest! Wat zijn we hier toch rijk, als je het allemaal zo leest, wat een verschillen!
Succes nog je laatste periode daar en ik wens je nu alvast een hele goede en behouden thuiskomst! Liefs van Angela en natuurlijk ook van de rest -
19 Juli 2010 - 21:03
Annelies:
Lief nichtje,
Heel veel sterkte met je voet, Gelukkig was het niet erger die aanrijding.
Heel veel sterkte deze laatste dagen en bedankt voor je berichten. Veel om over na te denken....!
Een goede terugreis en we zien je binnenkort graag weer "live".
Liefs van ons allemaal -
23 Juli 2010 - 09:36
Ellen:
Hallo lieve Lydia,
Ik heb net al je blogs weer even gelezen en naar je mooie foto's gekeken.
Wat een belevenissen, telkens weer.
Ik denk dat je aan deze periode altijd met heel veel plezier terug zult denken.
En... misschien ga je nog wel een keertje terug; samen met Youri.
Ik vind het hartstikke leuk dat je as zaterdag weer naar huis komt.
Als je dan straks op Schiphol aankomt dan weet je niet wat je ziet.
Al die pracht en luxe.....
Al die mooie auto's op die brede en goed geasfalteerde wegen.
Ik hoop dat je voet weer beter is, want dat is knap vervelend, als je steeds pijn voelt.
Veel sterkte met het afscheid nemen van alle mensen en van dit bijzondere land
Liefs van
Ellen -
06 Augustus 2010 - 16:14
Judith:
Lieve Lydia, je laatste blog. Ik vind het (bijna !) jammer dat je naar NL komt want ik zal je nieuwbrieven en foto's missen ! Wat zal jij moeten wennen hier (vermoed ik). Iedereen is dankbaar wanneer je veilig en ongedeerd voet zet (nog steeds pijnlijk, je voet?) op Nederlandse bodem. Je familie en Youri kan jou weer in hun armen sluiten! Iedereen is blij dat je terug bent (wij ook !) Bijzondere meid! Je hebt ons over je schouder laten meekijken en meebeleven. Heel kostbaar. Tot gauw in levende lijve. Veel liefs, ook van Jaap ~ Judith
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
